Gatunki dramatyczne

Dramat ukształtował się w starożytnej Grecji. Autorzy sztuk antycznych uczestniczący w konkursie (agonie) mieli za zadanie przygotować tetralogię czyli trzy tragedie i dramat satyrowy, który charakteryzował się zabawną treścią.

Tragedia jest utworem o poważnej tematyce i tragicznym zakończeniu. Istotnym pojęciem jest konflikt tragiczny polegający na zderzeniu równorzędnych racji i zakończony obustronną porażką. Przykładem konfliktu tragicznego jest dylemat Antygony, bohaterki tragedii Sofoklesa, która musiała wybrać pomiędzy prawem boskim (nakaz chowania zmarłych), a prawem państwowym (zakaz grzebania zdrajców wydany przez Kreona). Każda decyzja Antygony wiązała się z tragicznymi skutkami.

Inne znane tragedie to np. „Hamlet” czy „Romeo i Julia” Szekspira, autora sztuk i aktora tworzącego w epoce renesansu w Anglii za panowania królowej Elżbiety I (stąd nazwa – teatr elżbietański).

Komedia jest utworem o zabawnej, lekkiej treści, gdzie akcja zawsze dąży do szczęśliwego zakończenia. Wyróżniamy trzy rodzaje komizmu: słowa, sytuacji i postaci. Przykładem komedii jest „Zemsta” Aleksandra Fredry.

Dramat właściwy to gatunek ukształtowany w XIX wieku. Charakteryzuje go wyrazista akcja ukazująca realia obyczajowe i psychologiczne, które budują losy postaci. Dramat właściwy oddziałuje poprzez środki charakterystyczne zarówno dla tragedii jak i dla komedii. Przykładem jest dramat Adama Mickiewicza „Dziady. Część druga.”