Kategoria: Lekcje poza szkołą

Efekt kobry

Czasem ciężko jest być wychowawcą. Tematy i problemy mnożą się w nieskończoność, a każdy musi mieć jakieś w miarę mądre rozwiązanie. Ktoś z twojej klasy wychowawczej dymi w szatni i przewraca metalowe szafki – musisz znaleźć winowajcę i na jego przykładzie pokazać, że tak robić nie należy. Zbliżają się święta – zorganizuj ozdoby, ciasteczka i ciasto na kiermasz. Zbliża się tydzień dobrych relacji – przypilnuj, żeby twoja klasa wykonała X zadań. Realizujesz projekt „Dziecko z pasją” – nie zapomnij wysłać relacji z zajęć. Aktualnie mam z dziesięć większych i mniejszych projektów w trakcie realizacji. Niekoniecznie jestem w stanie ogarnąć je wszystkie w zadowalającym stopniu. Nic bowiem nie idzie gładko, a raz ustalone zasady… Nie ma czegoś takiego, jak raz ustalone zasady, których wszyscy się trzymają. W dodatku kilka razy w tygodniu wypływa jakiś mały temacik w stylu: „Proszę pani… nikt z klasy nie chce wysłać lekcji, jeśli ktoś jest chory”…

2 miesiące później…

Czytaj dalej Efekt kobry

Illo tempore – ów czas

Przed nami wigilia Bożego Narodzenia. Czas przygotowań, spotkań rodzinnych, świętowania. 

Święto – czym jest w ogóle? I po co nam ta wyrwa w czasach zwyczajnych? Czas codzienny, jednostajny wyczerpuje nas bezbrzeżnie. Może zmęczona natura i zmęczony człowiek musi czegoś doznać? Czegoś szczególnego? Te pytania przemawiają mocno do mojej wyobraźni, szczególnie  że jestem w trakcie lektury „Chłopów” Reymonta, gdzie pierwotne czucie, wiara bohaterów odgrywa w ich życiu ogromną rolę. 

Czas świąteczny to paroksyzm żywotności. Jest wyjściem poza rutynę, poza trud, pracę. Marząc o odzyskaniu żywotności, o odrodzeniu sił, sięgamy do początku. Ten początek to illo tempore (ów czas). Ma on szczególne cechy. Oto czas nadmiaru i obfitości. Nie trzeba pracować. Wszystko jest dostępne ponad miarę. Jedzenie, picie i inne przyjemności. Równocześnie w tym rajskim czasie nic jeszcze nie jest gotowe. Dzieją się rozmaite historie. Pięknie opisuje to kolęda stworzona przez Franciszka Karpińskiego „Bóg się rodzi”:

Bóg się rodzi, moc truchleje

Pan niebiosów obnażony!

Ogień krzepnie, blask ciemnieje

Ma granice Nieskończony

Wzgardzony, okryty chwałą

Śmiertelny Król nad wiekami!

Czas paradoksalny. Czas pierwotnej niegotowości. Jednoczesna obfitość i pierwotny chaos. W święta ten pierwotny czas  – illo tempore – powraca. Otwiera się wielki przestwór. Najstarsze mity i fantastyczne opowieści mówią, że zostaje zniesiona granica między tym, a tamtym światem.

Czytaj dalej Illo tempore – ów czas

„Hades Town” na Broadway’u

Jest wieczór. Jeszcze niezupełnie ciemno, szaro zaledwie. Ruch jednak nie zmniejsza się. To miasto nigdy nie zasypia. Mały tłumek wychodzi z metra. Masa ludzka trochę rozwodniona przez kolory wieczoru przesuwa się w sobie wiadomych kierunkach. Ostre wycie syreny rozrywa nagle zwykłe miejskie monotonne szuranie i buczenie. Tuż obok mnie, z prawej strony jacyś ludzie w pośpiechu przykrywają białym prześcieradłem kogoś na noszach. Przechodnie ignorują ten obrazek. Jestem przechodniem. Kropeczką żywej materii. Mijam The Harold Bistro, gdzie rano jadłam pyszne śniadanie. Ludzie wewnątrz restauracji zajęci są rozmową. Mimowolnie zadzieram głowę, spoglądając w kierunku górnych pięter otaczających mnie wieżowców. Wielkie budowle, niemi świadkowie pulsującego życia, skradającej się śmierci, śmiechu i łez. Lecę w kierunku Times Square. Mimo że zmrok już zapadł, tutaj jest jasno zupełnie. Wielkie, świetlne bilbordy reklamują drogie marki ubrań i kosmetyków, informują o premierach filmów i przedstawień. Piękni, oryginalni ludzie z monstrualnych telebimów demonstrują luksusowe rzeczy. Muzyka, śmiech, głośne rozmowy tworzą kakofonię dźwięków. Zgiełk. Szaleństwo. Wtapiam się. Time Square wciąga mnie, pochłania. Jak Piekło. Jak Hades. „Hades Town”. 

Czytaj dalej „Hades Town” na Broadway’u

Danse macabre

Danse macabre (taniec śmierci) to motyw wywodzący się z późnego średniowiecza. Śmierć i taniec to dziwne i zaskakujące połączenie. Bo przecież te dwa elementy: ostateczne zatrzymanie, którym jest śmierć i witalność, ruch i radość, które można skojarzyć z tańcem, nie bardzo do siebie pasują. Niemniej na przestrzeni czasu nieustannie trwa ten makabryczny karnawał, gdzie ludzie dotknięci kosą śmierci robią miejsce innym i korowód trwa w nieskończoność. W tym tańcu mieszają się osoby różnych stanów, gdyż śmierć dotyczy każdego bez względu na stan urodzenia czy posiadania. 

Czytaj dalej Danse macabre

Boliwia-surowy klimat i piękno przyrody

Boliwia to państwo w Ameryce Południowej, które nie jest chyba popularną destynacją dla Europejczyków. Odwiedziłam Boliwię podczas pobytu w Peru, bo stamtąd jest stosunkowo niedaleko. 

To była czterodniowa przygoda zapadająca w pamięć z wielu powodów. Przede wszystkim z powodu przepięknych krajobrazów, niesamowitych formacji skalnych i malowniczych lagun. Wszystko na wysokościach ponad 4000m, gdzie ilość tlenu jest prawie połowę mniejsza. Na szczęście byłam już zaaklimatyzowana po Cusko i Górach Tęczowych, więc  nie odczułam tej wysokości. 

Czytaj dalej Boliwia-surowy klimat i piękno przyrody