Felietony opisujące szkolną rzeczywistość z perspektywy nauczyciela polonisty
To będzie osobisty wpis i dość brawurowy, bo się w nim co nieco obnażę. Pewnie narażam się na ocenę, a może nawet na śmiech i niezrozumienie. Ale co mi tam!
Otóż mało kto wie, że czasem jestem niby Hermenegilda Kociubińska -młoda poetka drukowana w odrodzeniu – i piszę wiersze.
Jako osoba dość blisko związana ze szkolnictwem ze względu na wykonywany zawód, ale również z racji bycia matką dziecka w wieku szkolnym oraz dwóch studentów, z przekonaniem stawiam tezę, że współczesna szkoła jest instytucją generującą sporo stresu.
Osobiście unikam stresu jak tylko mogę i wychodzę z założenia, że jest on czynnikiem przede wszystkim destrukcyjnym i hamującym rozwój człowieka. Staram się również nie obciążać nadmiernie szkolnymi sprawami swoich uczniów i swoich dzieci. Pewnie nie zawsze mi się to udaje w pełni, ale jestem przekonana, że żaden z moich uczniów nie powiedziałby, że opieram moje metody nauczania na strachu.
Chcę się podzielić i pochwalić, że od września w mojej szkole nie ma dzwonków! Jestem z tego powodu bardzo zadowolona.
Po pierwsze przypomina mi to czas spędzony w Liceum nr V, gdzie nigdy nie dzwonił dzwonek, co nas zawsze wyróżniało spośród innych szkół średnich. Mam już, jak to mówią „swoje lata”, więc i ogromny sentyment do tamtych lat:)
Pomysł na nazwę bloga powstał w mojej głowie dość spontanicznie. „Masz uwagę” należy traktować z przymróżeniem oka. Słowa te kryją w sobie podwójne znaczenie. Chociaż uczniom kojarzą się jednoznacznie z belferskim upomnieniem, znaczą też: „Masz moją uwagę, skupiam się na Twoich potrzebach, jestem tu dla Ciebie”. Prócz niechcianych uwag negatywnych są również uwagi pozytywne i tylko takich życzę:)
Pamiętajmy, że strajk nauczycieli, który właśnie trwa, jest ostatecznością. Dotąd nasz głos był ignorowany, a nasze stanowisko lekceważone.
