Środki stylistyczne

Środki stylistyczne albo inaczej środki artystycznego wyrazu mają na celu wywołanie określonego efektu u odbiorcy. W poezji dominują metafory czyli przenośnie, bo przecież o emocjach i przeżyciach trudno mówić wprost. O ile przypadkowe powtórzenie w wypracowaniu jest błędem językowym, o tyle celowe powtórzenie w dziele literackim służy podkreśleniu wagi jakiejś rzeczy czy zjawiska. Abyśmy mogli pełniej doświadczyć na przykład opisu deszczu, artysta może zastosować wyrazy naśladujące dźwięki. Abyśmy mogli pełniej i lepiej przeżyć dzieło literackie, powinniśmy poznać środki, które w utworze pełnią określone funkcje.

Środki stylistyczne dzielą się na:

• fonetyczne: onomatopeja, instrumentacja głoskowa;
• semantyczne tzw. tropy poetyckie: metafora, epitet, porównanie, animizacja (ożywienie), personifikacja (uosobienie), eufemizm, oksymoron, alegoria, symbol, ironia, peryfraza (omówienie);
• słownikowe: neologizm archaizm, wulgaryzm, prozaizm, zdrobnienie, zgrubienie;

• składniowe: powtórzenie, anafora, epifora, apostrofa, wyliczenie, wykrzyknienie, pytanie retoryczne oraz przerzutnia.

Na planszach zaznaczone są przykłady niektórych środków stylistycznych oraz ich funkcje.